Λυσσάρι!

Η αιθέρια έκανε τις ερωτήσεις, εγώ δίνω τις δικές μου απαντήσεις κι όποιον πάρει ο χάρος. Λοιπόν λοιπόν, έχουμε και λέμε:

1) Ο αυθορμητισμός από μόνος του ενέχει την ακρίβεια. Το να φέρεσαι εντελώς αυθόρμητα είναι το να είσαι ακριβώς ειλικρινής ως προς τη δεδομένη στιγμή. Τώρα είναι πάντα καλό αυτό; Ξέρει να το διαχειριστεί ο εκάστοτε άλλος; Αλλουνού παπά ευαγγέλιο!

2) Ειλικρινά, πώς μπορεί να ερωτευτείς χωρίς να αλλάξεις προτεραιότητες; Από εκεί που είσαι σόλο και έρχεται ο άλλος και σου ταράζει τα νερά, υποτίθεται ότι θα πεις "μπες καλέ μου στη θεσούλα που σου έχω φυλάξει στις προτεραιότητές μου"; Πού είναι το πάθος σε αυτό; Πού είναι η έμπνευση; Ερωτευόμαστε και ο κόσμος μας, καλώς ή κακώς, έστω και πρόσκαιρα, αλλάζει. Εκεί είναι το νόημα. Όποιος δεν το αντέχει, ας αφήσει το άθλημα για εκείνους που το αντέχουν.

3) Η γκρίνια είναι zoom in, η μελαγχολία είναι zoom out. Δηλαδή, γκρίνια είναι να εστιάζεις σε συγκεκριμένα (πρωτίστως ανούσια) πράγματα και να θυμώνεις ή να ενοχλείσαι με αυτά, μελαγχολία είναι κάτι να μην σου κολλάει σε ολόκληρο το πλάνο και να μην ξέρεις τι ακριβώς. Επίσης η μελαγχολία έχει μια, έστω μελοδραματική, "ποιητικότητα". Η γκρίνια πάλι είναι απλώς ενοχλητική. Πάντως εννοείται ότι η γκρίνια του ενός μπορεί να είναι η μελαγχολία του άλλου. Το θέμα είναι εσύ πού τραβάς τη γραμμή, για τη δική σου υποκειμενική αισθητική (και το δικό σου νευρικό σύστημα).

3) Mode κορόιδο είναι όταν έχεις δείγματα ότι η υπομονή σου δε θα ανταμειφθεί αλλά εσύ εκεί, επιμένεις να μην τα βλέπεις, ή να τα βλέπεις και να τα υποτιμάς. Γενικώς, όταν πρέπει να το πάρεις αλλιώς, αλλά εσύ εκεί, χτυπάς το ξεφάλι στον τοίχο περιμένοντας να πέσει ο τοίχος.

4) Γιατί είσαι γκαντέμω. Επίσης γιατί δεν τους πατάς πόδι (και δεν τους πατάς κάτω σαν χταπόδια) από την αρχή.

5) ΠΑΝΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ. Όχι υπερβολική, γιατί η υπεραισιοδοξία είναι η χειρότερη μορφή απαισιοδοξίας. Ενδεχομένως και μετανάστευση. ΜΟΝΟ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑ ΜΟΥ, ΚΑΝΟΝΙΣΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΝΟΜΟ! Άιντε!

6) Εξαιρουμένης της περίπτωσης της αμνησίας ή της λοβοτομής, είναι μάλλον δύσκολο να ξεχάσεις το παρελθόν στ' αλήθεια. Απλά, όταν ξέρεις ότι η ανάμνηση ενός κομματιού του παρελθόντος σου μπορεί να σου γίνει τροχοπέδη με τον όποιο τρόπο, μπορεί να επιλέξεις να μην ανακαλείς και πολύ αυτή την ανάμνηση...Τώρα καλό είναι αυτό; Κακό είναι; Whatever works! Πάντως το να διαχειριστούμε το παρελθόν μας είναι έτσι κι αλλιώς μέρος της ωρίμανσής μας. Και ως γνωστόν η ωρίμανση θέλει χρόνο. Εδώ το κασέρι και θέλει κάτι μήνες να ωριμάσει. :p

7) Υπάρχουν τα αγαπημένα λάθη και τα λάθη που τα σκέφτεσαι και θυμώνεις. Προσπαθείς να πετάξεις τα δεύτερα, προκειμένου να ωριμάσεις, προσπαθείς να κρατήσεις τα πρώτα, προκειμένου να μη γεράσεις.

8) Εμπιστεύσου το ένστικτό σου. Όχι γιατί είναι αλάνθαστο (που δεν είναι, αλλιώς όλοι οι τζογαδόροι θα πλούτιζαν), αλλά γιατί στην τελική, όταν υποχωρεί η λογική μας, όταν θολώνει το αίσθημα μας, είμαστε το ένστικτό μας. Είναι θέμα ειλικρίνειας να το ακολουθήσουμε.

Χρόνια μας καλά και...καλά να μας μπει. Θα δεις, το 2011 θα είναι καλύτερο.

Αγαπημένο εορταστικό κλίμα!

Τρεις μέρες πριν τα Χριστούγεννα.που λέει και μια διαφήμιση..
Δεν ξέρω, δεν ξέρω! Νοιώθω και λίγο σα τον γέρο Σκρουτζ από την μία, από την άλλη θέλω να χωθώ στο τζάκι στο χωριό μου και να πίνω καφέ και να τρώω μελομακάρονα.

Πως το λένε τώρα αυτό; Δεν θέλω ρύζι και νερό θέλω νερό με ρύζι.
Ας πούμε, όταν άνοιξα τη σελίδα του blogger είχα ακριβώς στο μυαλό μου τι ήθελα να γράψω αλλά τώρα που γράφω δεν έχω ιδέα τι θέλω να πω..Θα θέσω όμως κάποια ερωτήματα που με απασχόλησαν έμμεσα η άμεσα.

Ακριβεια στα λεγόμενα και αυθόρμητος : Δύσκολος συνδυασμός ή όχι;
Έρωτας και προτεραιότητες: Όταν ερωτεύεσαι τις αλλάζεις;
Γκρίνια και μελαγχολική διάθεση: Που αρχίζει η μία και που τελειώνει η άλλη; Υπάρχει διαχωρισμός ή όταν έχει τις σκοτεινιές σου εσυ ειναι μεγαγχολική διάθεση και όταν ο άλλος ειναι γκρίνια;
Υπομονή και καρτερικότητα : Πότε περνάμε σε mode κορόιδο;
Επαγγελματισμός και φιλότιμο : Γιατι δεν τον βρίσκω στους συνεργάτες μου;
2010 Vs 2011 : Θα είναι καλύτερο το νέο έτος; Να ψηφίσω αισιοδοξία ή να ψηφίσω μετανάστευση;
Λήθη στο παρελθόν πίστη στο μέλλον : Πως γίνεται να πιστεύψεις στο μέλλον σου χωρίς να θυμάσαι και να βασίζεσαι στο παρελθόν σου;
Αγαπημένα λάθη και υπερβολές : Ποτέ ξανά ή και πάλι και πάλι .."μέχρι άιμα να βγει"΄;
Nα πάω και ας μου βγει και σε κακό; Η μήπως ο Παπάζογλου πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά για τον κόσμο που έχει πάρει στο λαιμό του!!
Έχω και άλλα...

Αλλά ας αφήσω λίγο στην άκρη τις απορίες και ας πιάσουμε τις ευχές!
Καλές γιορτές σε όλους όπως ο καθένα τις ορίζει με άτομα μου αγαπά!

Ανάρτηση χωρίς όνομα...

Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά..
Δεν ξέρω τι να γράψω στο ιστολόγιο μου κλπ κλπ...
Βασικά ξέρω τι να γράψω αλλά φοβάμαι πως άλλο ένα ερωτευμένο ποστ μπορεί να επιφέρει βαρύ βρισίδι από την επισκέπτρια και ενίοτε φιλοξενούμενη Αιθεροβάμουσα!

Είμαι σε φάση έμνευσης!Ζωγραφίζω και πάλι!Γράφω!Διαβάζω...Ακόυω μουσική, χαμογελώ στο δρόμο και στέλνω πρόστυχα μηνύματα!

Ψάχνω ακόμα για δουλειά, τα οικονομικά μου είναι σταθερά ανύπαρκτα, αγχώνομαι για το τι θα κάνω στη ζωή μου, στεναχωριέμαι για το που πάει αυτή η χώρα, εκνευρίζομαι όταν βλέπω τηλεόραση, βγαίνω για καφέ με τις φίλες μου..είμαι η ίδια.

Αλλά είμαι πιο πολύ ο εαυτός μου από ποτέ!

Καλή εβδομάδα σε όλους!Και μη ξεχνιόμαστε 12 μέρες για τα Χριστούγεννα!

Λόγια σκόρπια..

Ήξεραν πως
ηταν το ξαφνικό πάθος που τους ένωσε.
Όμως παρ'όλο που μια τέτοια βεβαιότητα
σε κάνει να νιώθεις όμορφα
η αβεβαιότητα είναι που σε συνταράζει.


Wislawa Szymborska
Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας

(Το διάβασα στο εσωτερικό του βιβλίου του Jimmy Liao "Separate Ways")

Έρωτας και tango...

Χορευόντας..
Πάνω στη φωτιά.
Δίπλα στο γκρεμό.
Χωρίς να ξέρεις τα βήματα.
Μόνος σου στο σκοτάδι.



Χορεύοντας..
Πάνω στις θάλασσες.
Δίπλα στα σύννεφα.
Ακολουθώντας ρυθμούς από αλλού φερμένους.
Χορέυοντας με πάθος
Χορεύοντας πρόσωπο με πρόσωπο
Ανάσες κοφτές
Ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω


Δεν ξέρεις που είσαι
Φωτιά και θάλασσα
Γκρεμός και σύννεφα
Ρυθμοί και βήματα
Μόνος και μαζί

Γελάς και κλαις
Χαμογελάς και λυπάσαι

Χορεύεις και ερωτεύεσαι.

Επιστροφή στην πχιότητα

Μετά από τα σχόλια της ερωτοχτυπημένης και πχιοτικιάς αιθέριας, η οποία προφανώς δε δύναται να αντιληφθεί το μεγαλείο της Εφάρας, είπα να το γυρίσω κι εγώ στο πχιοτικό.



Άντε, για να μη λένε οι κακές οι γλώσσες ότι δεν έχω επίπεδο. :p

Merry Xmas!

Μετά από μακρά σιωπή στο ποιοτικό ετούτο blog, νιώθω την ανάγκη να επανέλθω με μια μικρή cult παρέμβαση.



Υ.Γ. Το παραδέχομαι, είναι "κλεμμένο" από αλλού. Αλλά είναι τόσο ανυπέρβλητο που δε μπόρεσα να του αντισταθώ. :p

Είναι πλέον ταυτισμένο...

Πίσω απ' το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο ταγκό
Και μήτε στ' όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ' ένα σκοπό χερουβικό

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετό

Δεν είμαι άλλος
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

Ετσι Ξαφνικα...

Και ξαφνικά ο κυνισμός σου φεύγει από το παράθυρο..
Ενα κλικ και νιώθεις πεταλούδες
Ενα βλέμμα και ζαλιζεσαι
Ενα φιλί και χαμογελας όλη μέρα
Μια μελανιά που θέλεις να σε πονάει
Ένας άνθρωπος που σου υπενθυμίζει ποια είσαι
..και η ζωή αλλάζει απόχρωση έτσι ξαφνικά..

Go Go Barbie!

Αυτά είναι! Από τον Κεν και την πισίνα στο δυαδικό...(γιατί ως γνωστόν υπάρχουν 10 είδη ανθρώπων αυτοί που καταλαβαίνουν δυαδικό και αυτοί που δεν καταλαβαίνουν...).Το ροζ βέβαια σταθερή αξία!

Και μιας και είμαστε στο θέμα Computer Engineering το υπέρτατο για μένα :

Για πολύ καμένους λύτες!Αφιερωμένο στην Εύη από καρδιάς!!

Δεν έχω όρεξη για πολλά λόγια ακόμα!

Καλή εβδομάδα καμένοι, φυσιολογικοί, ceidαντες, bloggers, "Χαρούμενοι, άσχετοι,συνεπιβάτες μποέμ καλλιτέχνες, παιδιά με γραβάτες"[Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Μποφίλιου Νατάσσα - Το μέτρημα, CD: Εισιτήρια διπλά (2010)] ( βιβλιογραφία Αιθεροβάμων βιβλιογραφία!!!)

I see your SQL and raise you....

...to JESS-Java-php-Javascript-mySQL, συν πολύ πολύ μπλα μπλα... μέσα σε 10 μέρες. Διότι τέτοιος άνθρωπος είμαι. Τη διπλωματική μου την πήρα πριν 4 χρόνια και αν μαζέψουμε όλο τον καθαρό χρόνο που έχω ασχοληθεί μαζί της, δε βγαίνουν ούτε 4 μήνες. Ένα έμπειρο σύστημα (διότι θέλω και τεχνητή νοημοσύνη τρομάρα μου), μια ιστοσελίδα και μια Βάση Δεδομένων περιμένουν τα μαγικά προγραμματιστικά μου χεράκια για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και συντονισμένα να απαντήσουν στον υποψήφιο χρήστη της επίδοξης web εφαρμογής μου, τι σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης του ταιριάζει. Ώρες ώρες σκέφτομαι την εφαρμογή να δουλεύει, να επιβεβαιώνω μέσω του ίδιου μου το ερωτηματολόγιου ότι όντως επέλεξα λάθος σχολή (αν και μεταξύ μας, όταν 9 χρόνια μετά δεν έχεις πτυχίο, όλο και κάτι ψυλλιάζεσαι), να γυρίζω πίσω στο χρόνο και να δηλώνω τις σχολές που μου πρέπουν.
Το δικό μου βούρλισμα για πτυχίο βέβαια, εκτός που δεν συνοδεύεται από χρηματική αμοιβή όπως τα έργα της φίλτατης αιθέριας, δε συνοδεύεται ούτε από γαστρονομικές ατασθαλίες. Πράγμα που σημαίνει όχι παραπάνω κιλά (έχουμε ήδη αρκετά από τα έτοιμα) και αυτό είναι καλό, αλλά και ταυτόχρονα νεύρα, νεύρα κι άλλα νεύρα, που καμία σοκολατίτσα δε θα κατευνάσει και κανένα πιτόγυρο δε θα ξεγελάσει. Η συμβίωση το τελευταίο εξάμηνο με τους γονείς επιδεινώνει την κατάσταση καθώς, ενώ η φίλη αιθέρια φυλάει το άγαλμα του Παλαιών Πατρών Γερμανού στα Ψηλαλώνια (αχ Ψηλαλώνια....) εγώ παρατηρώ μια βιονική οντότητα που ομοιάζει της μητέρας μου, πλην όμως το ένα της χέρι έχει αντικατασταθεί από ηλεκτρικό σκουπάκι (όπως τους πειρατές με το γάντζο περίπου), να μάχεται ανηλεώς τη σκόνη του σπιτιού μας, με παράπλευρη απώλεια τα τύμπανα των αφτιών όλων μας. Την ακουστική πανδαισία συμπληρώνουν οι καμπάνες της εκκλησίας που εδράζεται ακριβώς απέναντι από το ενάρετο και μέχρι εγκλήματος καθαρό σπιτικό μας, που για όσο δεν έχω δουλειά είμαι καταδικασμένη να είναι και ο χώρος διαβίωσής μου.
Από τα τρίσβαθα του γραφείου μου λοιπόν, όπου έχω ταμπουρωθεί αποφεύγοντας επιμελώς εξωτερικά γονικά ερεθίσματα, μόνο και μόνο για να αγχωθώ από τις υποχρεώσεις που άφησα και τώρα με εκδικούνται, έχω να δηλώσω: life is a bitch. Άλλους τους στέλνει στον Καύκασο, άλλους στην Κρήτη, άλλους στη μάνα τους, άλλους στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και άλλους τους αφήνει εκεί που ήταν. Το θέμα όμως δεν είναι ο χώρος. Το θέμα είναι η αλλαγή. Και αφού ως γνωστόν τα πάντα ρει (Ηράκλειτος, μην ξεχνάμε τη βιβλιογραφία), η αλλαγή είναι αναπόφευκτη. Θέλει δε θέλει θα 'ρθει, ή θα τη φέρουμε με νεκρούς χιλιάδες και τη Ζωντανίνα να δίνει το αίμα της. And that's a promise.

Υ.Γ. Το βιογραφικό φέιγ-βολάν μου φαίνεται εξαιρετική λύση. Μετά τις 20 του μήνα, λέω το ίδιο να κάνω κι εγώ. Έλα Αθήνα να μοιράζουμε μαζί.

Καφές, σοκολάτα και MySQL...

...πως λέμε νηστεία, έρωτας και προσευχή ; Καμία σχέση... Τον τελευταίο καιρό (δλδ μήνες) προσπαθώ να κάνω μια εργασία που κακώς δέχτηκα στην αρχή αλλά δεν είναι ώρα για μετάνοια και γκρίνιες ιδιαίτερα όταν είσαι στη μέση και έχεις παραδώσει τη μισή εργασία!

Μέσα σε όλα αυτά ( το καφέ, τη σοκολάτα και την MySQL ) προσθέτουμε άπειρη coca-cola (φυσικά zero),πίτσες και σουβλάκια, κόκκινα μάτια μπροστά στον υπολογιστή, άπειρη βαρεμάρα την οποία ξεσπάω χαζεύοντας στα διαλείμματα ρομαντικές κομεντί (ναι ναι αμερικάνικες ρομαντικές κομεντί - πόσο χαμηλά θα πέσω ακόμα??), ύπνο στις 4-5 το πρωί ξύπνημα στις 12, μια εργασία για ασύρματα δίκτυα (άκυρη τελείως), κανένα νέο για κανονική εργασία παρόλα τα άπειρα βιογραφικά και την διαβεβαίωση ότι θα επικοινωνήσουμε στην άλλη εβδομάδα για 2η συνάντηση, πολλά νεύρα, ένα σπίτι που χάθηκε στη σκόνη, no money , no honey...και νομίζω πως είμαστε οκ!! Έχουμε πλήρη εικόνα!

Όχι δεν γκρινιάζω και δεν έχω πάθει κατάθλιψη, δε νιώθω αποτυχημένη ούτε και μηδίζω στην παραδοχή της ήττας(δεν έχω ιδέα αν στέκει αυτή η έκφραση αλλά ήθελα πολύ να χρησιμοποιήσω το ρήμα μηδίζω)! Όχι, όχι γιατί σήμερα ο crawler επικοινώνησε με τη βάση και όλα τα άλλα απλά θα λυθούν!

Υ.Γ.1. Τώρα για το θέμα της δουλειάς ή ιδέα να μοιράζω το βιογραφικό μου σαν τη τύπισσα στη γενιά των 592 € είναι τραβηγμένη ;
Υ.Γ.2. Θέλω να φύγω από εδώ! Όλοι μου οι φίλοι έχουν σκορπίσει Αθήνα, Ρέθυμνο, Θεσσαλονίκη, Μπακού (ναι στο Αζερμπαϊτζάν) και εγώ έχω μείνει να φυλάω το άγαλμα του Παλαιών Πατρών Γερμανού στα Ψηλαλώνια!
Υ.Γ.3. Πολύ μου άρεσε αυτή η βροχή σήμερα! Άντε καλό χειμώνα!

Μεγάλες αγάπες

Μεγάλες αγάπες

Να μπορούσα ν' αλλάξω του κόσμου
τις καινούριες μεγάλες αγάπες που περνάνε
Να μπορούσα με μια και καλή
να τις κάνω πολύ πιο πολύ να κρατάνε
Να μπορούσα ν' αλλάξω κι εκείνο
που με πιάνει μια λύσσα να δίνω σ' όποιον τύχει
Να μπορούσα να μη μετανιώνω
στην καρδιά όταν πρέπει να υψώνω νέα τείχη

Κι αν αγαπώ, θέλω ν' ακούω πως μ' αγαπάνε
κι αν αφεθώ, να 'χουνε κάπου να με πάνε
Και θ' αφεθώ, αρκεί να δω πως κάπου πάω
αρκεί αυτό - αυτό σημαίνει αγαπάω

Να μπορούσα ν' αλλάξω του κόσμου
τα θα έιμαι κοντά σου για πάντα που ξεχνιούνται
Να μπορούσανε μια και καλή
όσοι φεύγουν αυτά που έχουν πει να θυμούνται

Κι αν αγαπώ, θέλω ν' ακούω πως μ' αγαπάνε
κι αν αφεθώ, να 'χουνε κάπου να με πάνε
Και θ' αφεθώ, αρκεί να δω πως κάπου πάω
αρκεί αυτό - αυτό σημαίνει αγαπάω

αυτό σημαίνει αγαπάω............


Στίχοι: Ευαγγελάτος Γεράσιμος
Μουσική: Καραμουρατίδης Θέμης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου

Κουμπαροπαρέες

..γνωστές και ως "ετερόκλητες" παρέες...Ο φίλος έφερε μια φίλη και αυτή μια παλιά γνωστής της και το άλλο παιδί έφερε τον αδερφό του συμφοιτητή του, και όλοι μαζί είπαμε να πάμε για ποτό!
Όλοι έχουμε βρεθεί σε τέτοιου είδους παρέα που συνήθως τα άτομο γνωρίζονται ανά δύο και όχι και τόσο καλά, που μάλλον κανένας δεν κολλάει με κανένα, η κάποιος θα κολλήσει λίγο, κάποιος θα νιώθει σα ψάρι στη στεριά, κάποιος δεν θα χωνέψει τον άλλο καθόλου, κάποιος θα απορεί, για το τυπάκι που έφερε η ξαδέρφη της φίλης του κολλητού μου, :"Έλεος υπάρχουν τέτοια μπάζα!" και κλπ κλπ!
Βέβαια στην άλλη πλευρά του νομίσματος έτσι γνωρίζεις νέο κόσμο, κάνεις νέους φίλους, γνωρίζεις κουλές προσωπικότητες που ποτέ μάλλον δεν θα ξαναβγείς μαζί τους. Αλλά ΟΚ θα έχεις να λες ότι γνώρισες μια 19χρονη κοπελίτσα που στις 12 μας δήλωσε πως νυστάζει γιατί έχει περάσει την ώρα που πέφτει για ύπνο και ένα 30αρη που θεωρούσε πρωτοπορία της Αθηναϊκής ζωής το γεγονός ότι στη Μαβίλη ο κόσμος κάθεται και πίνει καφέ χαλαρά χωρίς καν να ακούει μουσική (και στη πλατεία του χωριού μου το κάνουν αυτό αλλά οκ δε το κάνουμε και θέμα!) ή έναν τελειωμένο τύπο που αφού δεν κατάφερε να κάνει τράκα "γεμιστό" τσιγάρο από μια κοπελίτσα που κάπνιζε Slims αποφάσισε 6 η ώρα ξημερώματα να πέσει με τα ρούχα για ένα μπανάκι στο λιμάνι της Αιγιάλης.
Σε ετερόκλητη παρέα γνώρισες και τον μελαχρινό με τα πράσινα μάτια, μια περίεργη κοπέλα που τελικά έχει γίνει πολύ καλή σου φίλη, τον απίθανο εκείνο τύπο με το τρελό χιούμορ αλλά και την χαζογκόμενα που σε ρώτησε τι είναι αυτό το "Μάλαμα" που λες, το μαλάκα πενήντα- φεύγα που τα έριχνε στην κολλητή σου (άσχετο που και ο μελαχροινός βγήκε μαλάκας στο τέλος ..η διαδρομή μετράει!) και πολλούς άλλους!
Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα? Λοιπόν σημειώστε : Αν είστε γκρινιάρηδες και λίγο αντικοινωνικοί (σαν και εμένα) ξεκουνηθείτε λίγο και μη πείτε όχι σε μια πρόσκληση για ποτό/καφέ/σινεμά από έναν γνωστό γνωστού με τη πρόφαση "γιατί να βγω με κάποιους που δεν ξέρω και παίζει να μη περάσω καλά?" Ποτέ δε ξέρεις ίσως κερδίσεις μια ενδιαφέρουσα γνωριμία ή τουλάχιστον ένα λόγο για να γκρινιάζετε με τη ψυχή σας την άλλη μέρα στους φίλους σας που δεν σας ακολούθησαν για να σας σώσουν από την παρανοϊκή παρέα που σας οδήγησε σε Ελληνάδικο με dj τη Τζούλια! ;-)

Παρακράτηση και παράνοια

Δεν ξέρω αν ξέρετε τι είναι παρακράτηση φόρου, που λογικά θα ξέρετε γιατί δεν είστε νούμερα σαν εμένα και δεν ζείτε στο κόσμο της Κουκουρούκου που ζω εγώ!! Θέλω να 'μαι και ελεύθερη επαγγελματίας και μηχανικός μη χέσω!!Ουφ!

Λοιπόν παρακράτηση φόρου είναι όταν στα 800 ευρώ τα 160 παίρνει η εφορεία...και πάλι καλά να λες που η εκπαίδευση δεν έχει ΦΠΑ γιατί θα είχαμε -21% (και από Ιούλιο 23%) άστα να πάνε!!
Ναι, ναι είναι όταν υπολογίζεις να πάρεις κάποια χρήματα και τελικά παίρνεις μη πω...Ναι το ξέρω είμαι υπερβολική, έτσι είναι ο νόμος και οι κανόνες και εντάξει δεν έγινε και τίποτα, μην τρελαίνεσαι!! Βέβαια όταν είσαι σε μία κατάσταση οικονομικά στενή όσο δε πάει και περιμένεις να σε πληρώσουν από κάποιες δουλειές και στην μία σου κάνουν παρακράτηση και στην άλλη σε έχουν στο περίμενε ε ναι τότε υπερβάλλεις!!!
Ω!Και αν υπερέβαλα λέει!Μπορώ να σας δώσω διεύθυνση μαγαζιού στο οποίο έδωσα παράσταση δράματος Δευτέρα βράδυ και σίγουρα τα γύρω τραπέζια θα έχουν να γελάνε καιρό!Τύφλα να έχει η Μαρίκα Κοτοπούλη!Οϊμέ, αλίμονο και κατάρα!
Τέλος πάντων πάει και αυτό! Την φάγαμε και την παρακράτηση και αντέξαμε όπως αντέξαμε και άλλα..ξεσπάσαμε και λίγο και τώρα όλα καλά, μέχρι την επόμενη κρίση τουλάχιστον!


Υ.Γ.1.Όποιος είναι ελεύθερος επαγγελματίας και έχει ιδέα τι παίζει στα φορολογικά..ας με προειδοποιήσει για τις επόμενες κρίσεις!!
Υ.Γ.2.Ας ελπίσουμε να πληρωθώ το ΣΚ, γιατί θα ανεβάσω Μήδεια στο λιμάνι!!

Βιος Ανθόσπαρτος!!

Βίος Ανθόσπαρτος -Mega 1998-1999
"Η Αμαλία ζει στην Χαλκίδα, μαζί με την μητέρα της Ολυμπία, τον παππού της Μάνθο, και τον πατέρα της Νότη Παρίση. Η Αμαλία, που εργάζεται ως φοροτεχνικός και λογίστρια, παντρεύεται πολύ νωρίς έναν πρώην συμμαθητή της, τον οποίο, επίσης πολύ νωρίς, χάνει σε δυστύχημα. Κάποια στιγμή γνωρίζει τον Ανέστη, με τον οποίο αποφασίζουν να παντρευτούν. Όταν όμως η Αμαλία συναντά τον αδελφό του Ανέστη, Νικόλα, προκύπτει ένας ξαφνικός έρωτας που ανατρέπει τα πάντα. Και που δεν είναι ο μοναδικός στην ιστορία..."

Απίστευτη σειρά, οι ηθοποιοί ένας κι ένας,ρομαντισμός, τρέλα, τρυφεροί και ξεκαρδιστικοί διάλογοι! μου είχε λείψει και πολύ χάρηκα όταν είδα πως την ανεβάζουν σταδιακά στο greek movies!!

Καλοκαίρι και κρίση!!

Κρίση με πιάνει κρίση!!

Προφητικός ο Μακρόπουλος, δε λέω!! Και να λοιπόν μέσα στο κατακαλόκαιρο η χώρα εκμπέμπει SOS!!!!Και εγώ το ίδιο....και τουλαχιστον το δικό μου το σήμα κινδύνου και τη δικιά μου την κρίση μπορώ να την αναλύσω, να την πολεμήσω, να την αντιμετωπίσω...(νομίζω τουλάχιστον!)
Έχουμε και λεμε λοιπόν κρίση οικονομική, συναισθηματική, εσωτερική και εξωτερική! Νεύρα, κακό, ανασφάλεια, αβεβαιότητα και μέσα σε όλα αυτα εγω που ναι μεν τα έχω πάρει αλλά συνεχίζω να ελπίζω ότι κάτι θα γίνει βρε, θα το παλέψουμε , θα ζήσουμε, όλα θα γίνουν!! Ναι μεν φοβάμαι και από την άλλη έχω μια τελέιως χαζή αισιοδοξία ότι θα τα καταφέρω όλα! Από το να βρω δουλειά (σας βλεπώ εσας που μειδιάτε ειρωνικά!!!) μέχρι του να ολοκληρώσω σε ένα βράδυ εργασία δεκαημέρου!! Κατηγορώ και ευχαριστώ την παιδική αφέλεια και απεριόριστη αισιοδοξία του Κριού για αυτο!!!

Που θέλω να καταλήξω;

1. Βρε παιδί μου οκ το μέλλον δεν προβλέπεται φωτεινό και αισιόδοξο αλλά έλεος είναι ανάγκη με όποιον βλέπω τυχαία στο δρόμο ή τυχαίνει να περιμένουμε μαζί σε ουρά να μου λέει το μόνιμο θέμα συζήτησης να είναι : κρίση, χαμός, φτώχια, πείνα, γκρίνια και γκρίνια!!!
2. Πνίγεσαι, δεν αντέχεις, αγανακτείς!Μη γκρινιάζεις!Κάνε κάτι!
3. Σκέψου να είχαμε όλα αυτά τα προβλήματα και να ζούσαμε π.χ. σε μια βόρεια χωρα χωρίς ήλιο!! Σα τα κουνέλια θα ψοφαγαμε !! Οπότε "Always Look on the Bright Side of Life!"

Αυτά είχα να πω, επιστρέφοντας στην μπλογκόσφαιρα!

Άντε και καλό μας καλοκαίρι!

Βυθίζομαι.....

Οι τοίχοι παγωμένοι
η πρωινή υγρασία
στα βάζα λόγια χθεσινά
ακόμα φρέσκα
Κι η ειρωνεία:
Τ' αγάθια πάντα πιο πολλά
από τα πέταλα
Αφήνω το κρεβάτι
και περπατάω στο νερό
Θεός εν ανεργία
μέχρι να φτάσω στο λουτρό
Βυθίζομαι

Κι έχω ένα μίσος πιο βαθύ απ΄ την αγάπη
κι έχω μια αγάπη πιο μεγάλη απ' το μίσος
Δεν προλαβαίνω να σκεφτώ τι πιο πολύ
δεν προλαβαίνω να σκεφτώ
με παρασέρνει το νερό
Βυθίζομαι

Λευκό παντού απλωμένο
πραγματική ηρεμία
Απ' το καυτό στο χλιαρό
μετά στο κρύο
Κι η ειρωνεία:
Τα δάκρυα μέσα στο βυθό
δεν έχουν νόημα
Κρατιέμαι απ' τη μορφή σου
κλείνω τα μάτια να σε δω
δε δίνεις παρουσία
μέχρι να φτάσω στο σαλόνι πνίγομαι

Κι έχω ένα μίσος πιο βαθύ απ' την αγάπη
κι έχω μια αγάπη πιο μεγάλη απ' το μίσος
Δεν προλαβαίνω να σκεφτώ τι πιο πολύ
δεν προλαβαίνω να σκεφτώ
με παρασέρνει το νερό
Βυθίζομαι

Περνάω στο σαλόνι
σε υποδέχομαι
και πνίγομαι

Στίχοι: Ευαγγελάτος Γεράσιμος
Μουσική: Καραμουρατίδης Θέμης

Ερμηνεία η θεά Νατάσσα...

Περί συναισθημάτων

Ντρέπομαι. Θυμώνω. Λυπάμαι (αν και δε φτάνει μάλλον το λυπάμαι).

- Επειδή στη χώρα μου οι άνθρωποι πεθαίνουν από μαλακίες ("μπάτσων"; "αναρχικών"; "προβοκατόρων"; "αφεντικών κεφαλαιοκρατών"; Επιεικώς χέστηκα).

- Επειδή όταν πεθαίνει κάποιος, τα ΜΜΕ λυμαίνονται με κανιβαλική χαρά το κουφάρι του και ασελγούν στο πένθος των ανθρώπων του, εν ονόματι "του συγκλονισμού" τους και "της ανάγκης για ενημέρωση".

- Επειδή οι βουλευτές μας αναγνωρίζουν ως βία μόνο αυτή που σκοτώνει ή άντε το λιγότερο τραυματίζει σοβαρά. Την κοινωνική βία, την οικονομική βία, την πολιτική βία του να στέκονται μπροστά σου απατεώνες και καταχραστές και να σου ζητάνε τα λεφτά σου για τα δικά τους κλεμμένα, την αποσιωπούν. Τη βία του εργοδότη που κλειδώνει τους υπαλλήλους του μέσα και δε δίνει μία για την ασφάλειά τους (πόσο μάλλον για το δικαίωμά τους να απεργήσουν ή να φύγουν 1-2 ώρες νωρίτερα δεδομένης της κατάστασης), δεν τη συζητάμε καν. Για να αξίζει η ζωή σου έστω και συμβολική ενός λεπτού σιγή στα έδρανα της Βουλής, πρέπει να πεθάνεις πρώτα.

- Επειδή υπήρξαν άνθρωποι τόσο στενόμυαλοι, τόσο κάφροι, τόσο θολωμένοι, που δεν κόλωσαν να σκοτώσουν, έστω και κατά λάθος. Επειδή υπήρχαν ανθρωποειδή δίποδα που πέταγαν πέτρες στα πυροσβεστικά - γιατί;; Τι διάολο "εξουσία" είναι η πυροσβεστική που αξίζει να λιθοβοληθεί; Επειδή υπήρξαν άνθρωποι που, πριν μαθευτεί ότι υπάρχουν νεκροί, έστω και προστιγμήν σκέφτηκαν "καλά να πάθουν οι απεργοσπάστες". Γιατί πλέον έχουμε μπει ο καθένας στα κουτάκια του, "αγωνιστές", "απεργοσπάστες", "αριστεροί", "δεξιοί" και δεν ξέρω τι, και η απλή αλήθεια ότι είμαστε όλοι άνθρωποι και οι ζωές μας αξίζουν ολονών το ίδιο μας έχει διαφύγει. Επειδή εν ονόματι της όποιας ιδεολογίας, του όποιου συμφέροντος ή του όποιου βολέματος, έχουμε γίνει πια περισσότερο ή λιγότερο βίαιοι και ανθρωποφάγοι.

- Επειδή τα νέα με βρήκαν στη βολή του σπιτιού μου, κάπου μεταξύ τοστ, καφέ και facebook.

- Επειδή δυο μέρες μετά και πριν καλά καλά γίνουν οι κηδείες των νεκρών, το ενδιαφέρον μας είναι ξανά στα εσωκομματικά ξεκανινιάσματα κάτι τύπων που, στο κάτω κάτω της γραφής, όλοι μαζί μας έχουν βουλιάξει, ασχέτως του ποιοι κάνουν κομματική παρέα με ποιους.

- Γιατί ζω σ' αυτή τη γαμωχώρα που μας έχει αποχαυνώσει όλους, λιγότερο ή περισσότερο, και ο μόνος τρόπος να βγαίνουμε από την αποχαύνωσή μας πού και πού είναι να πεθαίνει ο κόσμος.

- Γιατί βλέπω τόσο πολλά που θα ήθελα να αλλάξουν, αλλά κανένα τρόπο για να αλλάξουν στ' αλήθεια.

Θέλω να φύγω. Να πάω σε μια χώρα που θα με σέβεται, μήπως μπορέσω να τη σεβαστώ κι εγώ. Σε μια χώρα που να μη με κάνει να λέω "να καεί το μπουρδέλο η Βουλή" και να το εννοώ.

Hi και bye

Έτσι είπα να περάσω, για ένα ξεσκόνισμα, ένα ξαράχνιασμα βρε αδερφέ. Και για μια δήλωση: Η αιθεροβάμων λέει έτσι για αλλαγή να αρχίσει να πατάει στη γη. Γιατί καλά τα συννεφάκια, αλλά όταν πέσεις και φας τα μούτρα σου, μέχρι την επόμενη πτήση χρειάζεσαι λίγο χρόνο βρε αδερφέ. Τώρα, θα μου κάτσει, δε θα μου κάτσει το εγχείρημα, δεν ξέρω. Αυτά... Άντε αιθέρια, ξύπνα! Πες κι εσύ τίποτα!