... ή αλλιώς, New Year's resolutions. Επειδη εγώ δεν είμαι οργανωτικιά σαν την ιδιοκτήτρια του blog ετούτου (και το να γίνω δεν είναι στα resolutions μου), ιδού οι δικές μου υποσχέσεις για το σωτήριο έτος 2011 (ξέρεις, λόγω αυτής της βλακείας που νομίζουμε ότι επειδή άλλαξε η χρονιά κάτι έγινε, μωρέ χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι, αυτό έγινε, αλλά λέμε τώρα), άνευ κατηγοριών και κατηγοριοποιήσεων.
Λοιπόν, το 2011 υπόσχομαι:
- Να πάρω πτυχίο! Διότι στο διάστημα 2001-2011 που εγώ "σπουδάζω", το κάποτε εννιάχρονο βαφτιστήρι μου κοντεύει να πάει φαντάρος, το broadband ήρθε στην Ελλάδα, περάσαμε από τη δισκέτα στο memory stick και από τα Nokia 3210 (εξαιρετική κατασκευή σου λέει, vintage του κερατά πλέον) στα i-phones και τα smartphones, η χώρα πέρασε από τη δραχμή στο ευρώ, έκανε ολυμπιακούς αγώνες, πήρε το ευρωπαϊκό, κέρδισε τη Eurovision, ακολούθησαν 8527898689 σκάνδαλα, μετά χρεωκοποήσαμε, ήρθε το ΔΝΤ, πήρε φωτιά ο κώλος μας γενικώς και... α ναι. Εγώ πτυχίο δεν πήρα!
- Να βρω δουλειά. Για προφανείς λόγους. Σοβαρά, προτίθεμαι ακόμα και να καθαρίσω σκάλες, μέγιστη υπέρβαση για μένα δεδομένου ότι τις δικές μου σκάλες ουδέποτε τις έχω καθαρίσει.
- Να πάρω δίπλωμα οδήγησης. Κι ας λέει η αιθέρια ότι σε αυτοκίνητο που οδηγώ αποκλείεται να μπει.
- Να χάσω όοολα μου τα περιττά κιλά και να γίνω μια θεά και να σκάσουν οι εχθροί μου και όλοι να με προσκυνάνε και να με ποθούν κολασμένα κι εγώ να μοιράζω χυλόπιτες και να τους οικτίρω που είναι απλώς κοινοί θνητοί. (ΟΚ δεν ξέρω αν θα γίνει ακριβώς έτσι, κυρίως γιατί δεν τα πάω καλά με τον οίκτο, αλλά βλέπουμε.)
- Να μείνω ξανά σε δικό μου σπίτι γιατί ειλικρινά, από μια ηλικία και πάνω, ακόμα κι αν έχεις τις καλύτερες σχέσεις με τους γονείς σου, η συμβίωση μαζί τους δεν παλεύεται. Και εγώ δεν έχω τις καλύτερες σχέσεις με τους γονείς μου.
- Να πάω γαμάτες καλοκαιρινές - και όχι μόνο - διακοπές, έστω κι αν δεν έχω λεφτά, δε με νοιάζει.
- Να βρω καινούργιους ανθρώπους, γιατί κάποια πράγματα δεν έχουν πλάκα αν δε γίνονται με παρέα. Και δυστυχώς, παρότι δεν έχω ακριβώς ξεμείνει από φίλους, από παρέα έχω ξεμείνει τελευταία. Επίσης, υπόσχομαι αν η αιθέρια δεν έρθει Αθήνα μόνη της, να τη φέρω εγώ με τη βία. :D
- Να ερωτευτώ. Ξέρω, δεν το παραγγέλνεις αυτό, απλώς γίνεται, όπως και με τις φιλίες άλλωστε. Αλλά αν δεν το θες αποκλείεται να γίνει. Ε εγώ το θέλω. Επίσης θέλω αν κολλήσω ενώ κάνει κρα πως I don't stand a chance, κάποια αιθέρια να μου φέρει κάτι βαρύ στο κεφάλι για να στρώσω.
- Να γίνω λιγότερο τεμπέλα με τα πράγματα που αγαπώ, να ξαναμάθω να αφοσιώνομαι στα όσα με εμπνέουν. Γενικά τείνω να είμαι περισσότερο άνθρωπος των ιδεών, να σκέφτομαι εικόνες, μουσικές, σενάρια, να λέω "για φαντάσου τι ωραία που θα ήταν αν", να λέω "θέλω να κάνω το x" και στο διά ταύτα να βαριέμαι να το κάνω και να μένω με τη χαρά της αρχικής ιδέας. Αλλά όσο καλή κι αν είναι μια αρχική ιδέα, κανείς δε θα μάθει τι ακριβώς είναι αυτό που έχεις στο κεφάλι σου, αν δεν έχεις την υπομονή και την επιμονή να προσπαθήσεις να το πραγματώσεις. Αποφασίζω λοιπόν να γίνω πιο... των έργων. Γιατί πολύ το άργησα.
Αυτά.... Συνήθως από αυτά που μας υποσχόμαστε στην αρχή, καταφέρνουμε τελικά πολύ λιγότερα. Γι' αυτό δεν ξέρω πόσα από τα "new year's resolutions" μου θα βγουν. Μου εύχομαι όμως, και το εύχομαι σε όλους, αυτή η χρονιά που έρχεται να χωρέσει μέσα της όσο πιο πολλή ζωή γίνεται. Να μην επιβιώσουμε απλά, να βιώσουμε. Πολύ.
