Λυσσάρι!

Η αιθέρια έκανε τις ερωτήσεις, εγώ δίνω τις δικές μου απαντήσεις κι όποιον πάρει ο χάρος. Λοιπόν λοιπόν, έχουμε και λέμε:

1) Ο αυθορμητισμός από μόνος του ενέχει την ακρίβεια. Το να φέρεσαι εντελώς αυθόρμητα είναι το να είσαι ακριβώς ειλικρινής ως προς τη δεδομένη στιγμή. Τώρα είναι πάντα καλό αυτό; Ξέρει να το διαχειριστεί ο εκάστοτε άλλος; Αλλουνού παπά ευαγγέλιο!

2) Ειλικρινά, πώς μπορεί να ερωτευτείς χωρίς να αλλάξεις προτεραιότητες; Από εκεί που είσαι σόλο και έρχεται ο άλλος και σου ταράζει τα νερά, υποτίθεται ότι θα πεις "μπες καλέ μου στη θεσούλα που σου έχω φυλάξει στις προτεραιότητές μου"; Πού είναι το πάθος σε αυτό; Πού είναι η έμπνευση; Ερωτευόμαστε και ο κόσμος μας, καλώς ή κακώς, έστω και πρόσκαιρα, αλλάζει. Εκεί είναι το νόημα. Όποιος δεν το αντέχει, ας αφήσει το άθλημα για εκείνους που το αντέχουν.

3) Η γκρίνια είναι zoom in, η μελαγχολία είναι zoom out. Δηλαδή, γκρίνια είναι να εστιάζεις σε συγκεκριμένα (πρωτίστως ανούσια) πράγματα και να θυμώνεις ή να ενοχλείσαι με αυτά, μελαγχολία είναι κάτι να μην σου κολλάει σε ολόκληρο το πλάνο και να μην ξέρεις τι ακριβώς. Επίσης η μελαγχολία έχει μια, έστω μελοδραματική, "ποιητικότητα". Η γκρίνια πάλι είναι απλώς ενοχλητική. Πάντως εννοείται ότι η γκρίνια του ενός μπορεί να είναι η μελαγχολία του άλλου. Το θέμα είναι εσύ πού τραβάς τη γραμμή, για τη δική σου υποκειμενική αισθητική (και το δικό σου νευρικό σύστημα).

3) Mode κορόιδο είναι όταν έχεις δείγματα ότι η υπομονή σου δε θα ανταμειφθεί αλλά εσύ εκεί, επιμένεις να μην τα βλέπεις, ή να τα βλέπεις και να τα υποτιμάς. Γενικώς, όταν πρέπει να το πάρεις αλλιώς, αλλά εσύ εκεί, χτυπάς το ξεφάλι στον τοίχο περιμένοντας να πέσει ο τοίχος.

4) Γιατί είσαι γκαντέμω. Επίσης γιατί δεν τους πατάς πόδι (και δεν τους πατάς κάτω σαν χταπόδια) από την αρχή.

5) ΠΑΝΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ. Όχι υπερβολική, γιατί η υπεραισιοδοξία είναι η χειρότερη μορφή απαισιοδοξίας. Ενδεχομένως και μετανάστευση. ΜΟΝΟ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑ ΜΟΥ, ΚΑΝΟΝΙΣΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΝΟΜΟ! Άιντε!

6) Εξαιρουμένης της περίπτωσης της αμνησίας ή της λοβοτομής, είναι μάλλον δύσκολο να ξεχάσεις το παρελθόν στ' αλήθεια. Απλά, όταν ξέρεις ότι η ανάμνηση ενός κομματιού του παρελθόντος σου μπορεί να σου γίνει τροχοπέδη με τον όποιο τρόπο, μπορεί να επιλέξεις να μην ανακαλείς και πολύ αυτή την ανάμνηση...Τώρα καλό είναι αυτό; Κακό είναι; Whatever works! Πάντως το να διαχειριστούμε το παρελθόν μας είναι έτσι κι αλλιώς μέρος της ωρίμανσής μας. Και ως γνωστόν η ωρίμανση θέλει χρόνο. Εδώ το κασέρι και θέλει κάτι μήνες να ωριμάσει. :p

7) Υπάρχουν τα αγαπημένα λάθη και τα λάθη που τα σκέφτεσαι και θυμώνεις. Προσπαθείς να πετάξεις τα δεύτερα, προκειμένου να ωριμάσεις, προσπαθείς να κρατήσεις τα πρώτα, προκειμένου να μη γεράσεις.

8) Εμπιστεύσου το ένστικτό σου. Όχι γιατί είναι αλάνθαστο (που δεν είναι, αλλιώς όλοι οι τζογαδόροι θα πλούτιζαν), αλλά γιατί στην τελική, όταν υποχωρεί η λογική μας, όταν θολώνει το αίσθημα μας, είμαστε το ένστικτό μας. Είναι θέμα ειλικρίνειας να το ακολουθήσουμε.

Χρόνια μας καλά και...καλά να μας μπει. Θα δεις, το 2011 θα είναι καλύτερο.

Αγαπημένο εορταστικό κλίμα!

Τρεις μέρες πριν τα Χριστούγεννα.που λέει και μια διαφήμιση..
Δεν ξέρω, δεν ξέρω! Νοιώθω και λίγο σα τον γέρο Σκρουτζ από την μία, από την άλλη θέλω να χωθώ στο τζάκι στο χωριό μου και να πίνω καφέ και να τρώω μελομακάρονα.

Πως το λένε τώρα αυτό; Δεν θέλω ρύζι και νερό θέλω νερό με ρύζι.
Ας πούμε, όταν άνοιξα τη σελίδα του blogger είχα ακριβώς στο μυαλό μου τι ήθελα να γράψω αλλά τώρα που γράφω δεν έχω ιδέα τι θέλω να πω..Θα θέσω όμως κάποια ερωτήματα που με απασχόλησαν έμμεσα η άμεσα.

Ακριβεια στα λεγόμενα και αυθόρμητος : Δύσκολος συνδυασμός ή όχι;
Έρωτας και προτεραιότητες: Όταν ερωτεύεσαι τις αλλάζεις;
Γκρίνια και μελαγχολική διάθεση: Που αρχίζει η μία και που τελειώνει η άλλη; Υπάρχει διαχωρισμός ή όταν έχει τις σκοτεινιές σου εσυ ειναι μεγαγχολική διάθεση και όταν ο άλλος ειναι γκρίνια;
Υπομονή και καρτερικότητα : Πότε περνάμε σε mode κορόιδο;
Επαγγελματισμός και φιλότιμο : Γιατι δεν τον βρίσκω στους συνεργάτες μου;
2010 Vs 2011 : Θα είναι καλύτερο το νέο έτος; Να ψηφίσω αισιοδοξία ή να ψηφίσω μετανάστευση;
Λήθη στο παρελθόν πίστη στο μέλλον : Πως γίνεται να πιστεύψεις στο μέλλον σου χωρίς να θυμάσαι και να βασίζεσαι στο παρελθόν σου;
Αγαπημένα λάθη και υπερβολές : Ποτέ ξανά ή και πάλι και πάλι .."μέχρι άιμα να βγει"΄;
Nα πάω και ας μου βγει και σε κακό; Η μήπως ο Παπάζογλου πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά για τον κόσμο που έχει πάρει στο λαιμό του!!
Έχω και άλλα...

Αλλά ας αφήσω λίγο στην άκρη τις απορίες και ας πιάσουμε τις ευχές!
Καλές γιορτές σε όλους όπως ο καθένα τις ορίζει με άτομα μου αγαπά!

Ανάρτηση χωρίς όνομα...

Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά..
Δεν ξέρω τι να γράψω στο ιστολόγιο μου κλπ κλπ...
Βασικά ξέρω τι να γράψω αλλά φοβάμαι πως άλλο ένα ερωτευμένο ποστ μπορεί να επιφέρει βαρύ βρισίδι από την επισκέπτρια και ενίοτε φιλοξενούμενη Αιθεροβάμουσα!

Είμαι σε φάση έμνευσης!Ζωγραφίζω και πάλι!Γράφω!Διαβάζω...Ακόυω μουσική, χαμογελώ στο δρόμο και στέλνω πρόστυχα μηνύματα!

Ψάχνω ακόμα για δουλειά, τα οικονομικά μου είναι σταθερά ανύπαρκτα, αγχώνομαι για το τι θα κάνω στη ζωή μου, στεναχωριέμαι για το που πάει αυτή η χώρα, εκνευρίζομαι όταν βλέπω τηλεόραση, βγαίνω για καφέ με τις φίλες μου..είμαι η ίδια.

Αλλά είμαι πιο πολύ ο εαυτός μου από ποτέ!

Καλή εβδομάδα σε όλους!Και μη ξεχνιόμαστε 12 μέρες για τα Χριστούγεννα!

Λόγια σκόρπια..

Ήξεραν πως
ηταν το ξαφνικό πάθος που τους ένωσε.
Όμως παρ'όλο που μια τέτοια βεβαιότητα
σε κάνει να νιώθεις όμορφα
η αβεβαιότητα είναι που σε συνταράζει.


Wislawa Szymborska
Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας

(Το διάβασα στο εσωτερικό του βιβλίου του Jimmy Liao "Separate Ways")

Έρωτας και tango...

Χορευόντας..
Πάνω στη φωτιά.
Δίπλα στο γκρεμό.
Χωρίς να ξέρεις τα βήματα.
Μόνος σου στο σκοτάδι.



Χορεύοντας..
Πάνω στις θάλασσες.
Δίπλα στα σύννεφα.
Ακολουθώντας ρυθμούς από αλλού φερμένους.
Χορέυοντας με πάθος
Χορεύοντας πρόσωπο με πρόσωπο
Ανάσες κοφτές
Ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω


Δεν ξέρεις που είσαι
Φωτιά και θάλασσα
Γκρεμός και σύννεφα
Ρυθμοί και βήματα
Μόνος και μαζί

Γελάς και κλαις
Χαμογελάς και λυπάσαι

Χορεύεις και ερωτεύεσαι.