Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Παλιμπαιδισμος και Σουρρεαλισμος

Λοιπόν... Μετά από χρόνια απουσία από το ανυπέρβλητο ετούτο blog, επανέρχομαι για να πω τα εξής:

1. Μικρός Πρίγκηπας forever and ever, παρακαλείται η αιθέρια να συνεχίσει με τα αποσπάσματα. Διότι καμιά φορά τα "παιδικά βιβλία" kick ass των μη παιδικών.

2. Τραγουδάκια Γάλακτος rule. Διότι και τα "παιδικά" cd καμιά φορά kick ass των μη παιδικών.
"Το αβοκάντο κλαίει και λέει με δάκρυα, δε φταίω πιπεριά μου που μοιάζει μ' αγκινάρα η μεγάλη μου καρδιά."
Ο καναπές παραπονιέται "Τα βάρη που σηκώνω είναι πια πάρα πολλά."
Και ο coq de Paris "Δε ζητά πια μεγαλεία, νοσταλγεί λέει τη Λαμία."

Είναι ωραία να μπορείς να παλιμπαιδίζεις καμιά φορά. Είναι σαν να φωτίζεται ο κόσμος σου λίγο παραπάνω. Γι' αυτό θα προτείνω και 2-3 ακόμα παιδιά cd που kick ass...

1)Λιλιπούπολη: Διότι τα λόγια είναι περιττά όταν το μπιζέλι χορεύει τσιφτετέλι και η ασιατική γρίπη τραγουδάει
2)Η αγέλαστη πολιτεία και οι Καλικάτζαροι: Διότι είναι so true αυτή η ιστορία και τόσο γνώριμη αυτή η πολιτεία....
3)Ο ΓαργαΛηστής: Διότι μ' αρέσει ο Αγγελάκας στον ομώνυμο ρόλο και δεν περίμενα ν' ακούσω Μάλαμα να λέει παιδικό τραγούδι
4)Ο τεμπέλης Δράκος -> Διότι.... έτσι μ' αρέσει.

3. Life is surreal. Την Τρίτη βγήκε το πρόγραμμα της εξεταστικής μου. Και ταυτόχρονα άρχισε να κάνει διακοπές ρεύματος σπίτι μου. Τυχαίο;;; Και για να το κάνω ακόμα πιο spicy (αλλά όχι λιγότερο αληθινό), θα πω ότι από την Τετάρτη κάνει διακοπές ρεύματος στο μισό μου σπίτι. Δηλαδή την Τετάρτη έπεφτε το ρεύμα στα μισά μου ηλεκτρικά/πρίζες κτλ, την Πέμπτη στα άλλα μισά, σήμερα ξανά στα πρώτα μισά κτλ. Και πάντα, μα πάντα, το ρεύμα πέφτει στην πρίζα που έχω τον υπολογιστή (πλέον δεν προσπαθώ καν να το αποφύγω, το πεπρωμένο και ο νόμος του Μέρφι φυγείν αδύναντον.) Όταν λέω εγώ ότι πάντα υπάρχει μέση λύση δε με πιστεύετε! Νομίζατε εσείς πτωχοί μου κοινοί θνητοί, ότι ή έχεις διακοπή ρεύματος σπίτι σου ή δεν έχεις. Αλλά όχι - πάντα υπάρχει και το ενδιάμεσο!

Αυτά τα ολίγα και... επανερχόμεθα. Α ναι, καλή χρονιά (αν και καθυστερημένα) και από μένα. Κι ας είναι ο χρόνος μια ατέλειωτη ευθεία...

1 σχόλιο:

Αιθέρια είπε...

Ένα είναι σίγουρο :πρέπει να φωνάξεις ηλεκτρολόγο!!!!