Να 'μαι κι εγώ!

Μετά από τις επίμονες αντιρρήσεις του blog να με δεχτεί, εντέλει έκανα την είσοδό μου! [Περίεργο αυτό, λόγω της ημέρας ένα ΟΧΙ το περίμενα.....] Και έχω να δηλώσω το εξής: αν για την αγαπητή αιθέρια το next stage of life είναι ΣΚΑΤΑ, εγώ τι να πω που είμαι ακόμα στο previous stage of life (=θέλω πτυχίο!!!!);;;; Η αγαπητή αιθέρια διαμαρτύρεται ότι δεν προλαβαίνει να χαρεί τα σ/κ, αλλά μπορώ να τη διαβεβαιώσω ότι, μακροπρόθεσμα, το να μην έχεις καν να περιμένεις το σ/κ γιατί πολύ απλά καμία μέρα δεν είναι "εργάσιμη", μπορεί να αποδειχτεί ακόμα πιο εκνευριστικό... Και γενικά, έχω καταλήξει ότι τα ΣΚΑΤΑ είναι μέρος της ζωής μας, είτε το θέλουμε είτε όχι, σε όποια φάση κι αν βρισκόμαστε. It never ends γαμώ το κέρατό μου! Αυτά. Τα είπα, γκρίνιαξα, ησύχασα (προς το παρόν). Και τώρα που τα βγάλαμε από το σύστημά μας, μου υπόσχεσαι αιθέρια ότι επιτέλους θα κάνουμε αυτό το blog λίγο πιο αιθεριαστικό;