Επιστροφή στην πχιότητα

Μετά από τα σχόλια της ερωτοχτυπημένης και πχιοτικιάς αιθέριας, η οποία προφανώς δε δύναται να αντιληφθεί το μεγαλείο της Εφάρας, είπα να το γυρίσω κι εγώ στο πχιοτικό.



Άντε, για να μη λένε οι κακές οι γλώσσες ότι δεν έχω επίπεδο. :p

Merry Xmas!

Μετά από μακρά σιωπή στο ποιοτικό ετούτο blog, νιώθω την ανάγκη να επανέλθω με μια μικρή cult παρέμβαση.



Υ.Γ. Το παραδέχομαι, είναι "κλεμμένο" από αλλού. Αλλά είναι τόσο ανυπέρβλητο που δε μπόρεσα να του αντισταθώ. :p

Είναι πλέον ταυτισμένο...

Πίσω απ' το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο ταγκό
Και μήτε στ' όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ' ένα σκοπό χερουβικό

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετό

Δεν είμαι άλλος
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

Ετσι Ξαφνικα...

Και ξαφνικά ο κυνισμός σου φεύγει από το παράθυρο..
Ενα κλικ και νιώθεις πεταλούδες
Ενα βλέμμα και ζαλιζεσαι
Ενα φιλί και χαμογελας όλη μέρα
Μια μελανιά που θέλεις να σε πονάει
Ένας άνθρωπος που σου υπενθυμίζει ποια είσαι
..και η ζωή αλλάζει απόχρωση έτσι ξαφνικά..